Up/Down mountainbike magazine nr 1 2011
Inhoud oa:
- Bedevaart naar Utah. Supertrails voor een poor lonesome cowboy.
Surfers hebben Hawaii als bakermat én topspot van hun sport. Snowboarders hebben Mt. Baker, een skigebied ten noorden van Seattle, waar ze voor het eerst werden toegela- ten op de pistes. Memorabele locaties waar geschiedenis is geschreven. En wat hebben wij mountainbikers? Wij hebben de Amerikaanse staat Utah.
En om preciezer te zijn het plaatsje Moab.
- Voorwoord Bas Rotgans. Fight or flight.
Ik heb heimwee naar de dagen zoals in de foto hier op de achtergrond. Van die dagen waarop het stof lui in de broeierige middaglucht blijft hangen, nog lang nadat je de bocht hebt genomen. Die dagen waarop je na je werk nog even een laat ritje maakt met wat vrienden, afgerond met een duik in de zee of een biertje op een terras... lees verder in het magazine...
- Vernieuwd recept! Nu nog beter! De 29-comeback.
Je kan het gewoon niet hebben gemist - gedurende het laatste jaar is hoog van de toren geblazen over de `nieuwste` trend in mountainbikeland: 29`ers. Mountainbikes met 29 in plaats van 26 inch wielen. Fabrikanten schreeuwen de voordelen van de daken, mountain- bikers uit de Lage Landen lijken en masse te vallen voor deze trend. Het rolt beter, gaat goed over obstakels heen en zit natuurlijker, aldus de voorstanders. Wedstrijdrijders gaan inmiddels massaal op de grotere voet leven. Maar... nieuw?
- Photogallery.
- Beste van twee werelden. Marktoverzicht clipless flatpedals.
In het vorige nummer van UP/ DOWN sneden we het al eventjes aan in het artikel `When the going gets tough`, oftewel: hoe je veilig en stijlvol de moeilijke stukken van een trail afkomt. Een van onze tips was toen om een paar klikpedalen te monteren waar ook een kooi op zit. Het beste van twee werelden: de support van een flatpedal en de controle en krachtoverbrenging van een klikpedaal.
- Mountainbike fotografie. Pakezels op twee wielen.
In het eerste uitgave van UP/DOWN kon je lezen over enkele basisbegrippen in de mountainbikefotografie. In de komende nummers gaan we verder in op materie. Als mountainbikefotograaf ben je vaak op jezelf aangewezen om per mountainbike de mooiste plekken foto`s te kunnen maken. Wat neem je dan mee? En hoe neem je het mee?
- De experts weten het... of toch niet.
We hebben lang zitten denken wat we willen behandelen in het eerste nummer van 2011. “Pakken we Switchbacks? Of rotsachtig terrein? Jumps?” Terwijl we hier nog over aan het brainstormen waren ontvingen we een uitnodiging van MTB School. Zij hebben een experttraining op het programma, in het Belgische Spa. We nemen een kijkje.
- The Unusual Suspects. Drie ongewone hardtails vergelijken.
Naar aanleiding van de vorige UP/DOWN kregen we het - terechte - commentaar dat we alleen maar over full-suspensions schreven. Nu is het echt niet zo dat wij onze neus ophalen voor hardtails óf dat we een bodemloze portemonnee hebben en we eindeloos op die duurdere fietsen kunnen rijden. Het is er min of meer toevallig zo van gekomen. Er zijn genoeg leuke hardtails te koop. En als je iets verder zoekt zijn er zelfs hele toffe ontwerpen te krijgen. Daarom besloten we om eens wat appels met peren te vergelijken. Wij keken naar de Kona Unit, Van Nicholas Zion Rohloff en de Kuota Kaya XX.
- Tech-tips uit de world cup. Silence please.
Sander Gijs begint zijn professionele sleutelcarrière in de gloriedagen van het Be One-team. Vanaf dag één ligt zijn passie bij downhill en hij is dan ook actief betrokken bij de ontwikkeling van de (nooit op de markt verschenen) Be One Downhill Pro teambike met ingenieuze, geïntegreerde PeteSpeed gearbox. Nadat het oude Be One-team is overgenomen, maakt Sander de overstap naar het team van Dolphin-Trek, waar hij een paar jaar verblijft samen met onder andere Nico Vink, Jurg Meijer en Bart Brentjens. Sander is ook hier betrokken bij het ontwikkelen van een nieuw frame - de Trek Session 88. Samen met Nico Vink voorziet hij Trek van feedback over de eerste pro- totypes. Twee jaar geleden treedt hij in dienst bij Trek World Racing, waar hij de bikes van niemand minder dan Tracy Moseley, Andrew Neethling en Justin Leov onder handen neemt. Sanders kennis gaat veel verder dan het sleutelen alleen - de afgelopen jaren houdt hij nauwgezet bij met welke dempers, welke druk, onder welke weersomstandigheden, met welke banden, compound en druk er wordt gereden. Sleutelen op het hoogste niveau dus.
- Spit `n shine. Bike tune-up in vijf minuten.
Het is deze tijd van het jaar weer helemaal raak: de bagger ligt duimendik op de trails en na een rondje rijden zit je hele fiets onder. Als je een beetje ingesteld bent zoals wij, dan zet je je fiets onder de bagger weg. De eerstvolgende keer dat je wil gaan fietsen vind je tot je eigen verrassing een fiets bedekt in een laag modder terug. Met dit winterweer is het ook helemaal niet leuk om eens lekker uitgebreid je fiets schoon te maken. Dus daar hebben we wat op gevonden: de Spit `n Shine, je fiets klaar- maken om `m weg te zetten in de schuur. In vijf minuten.
- Betoog voor een opgeruimde cockpit. Clean bar policy.
In sommige grote Amerikaanse bedrijven wordt een `clean desk policy` gehanteerd. Onderzoek zou hebben aangetoond dat je productiever bent als je bureau opgeruimd is. Hoewel we niet zoveel hebben met de hokjesgeest van `corporate culture` en opgeruimde bureaus, kunnen we ons wél vinden in een opgeruimd stuur. Hiermee geef je jezelf meer ruimte om beter te kunnen rijden. Dus wat ons betreft is het de hoogste tijd voor het invoeren van een `Clean Bar Policy`.
- Me and my bike: Philip Pryor.
Soms, heel soms, kom je een fiets tegen waarvan je in eerste instantie niet weet wat je ervan denken moet. Dit gaat ook op wanneer je Phil op zijn Jones ziet.
- Smokkelaars routes herontdekt. Geheime trails rond Aken.
Zuid-Afrika, de Verenigde Staten, Frankrijk, Zwitserland... stuk voor stuk mountainbike-paradijzen. Maar je voorraad aan vakantiedagen, als ook die van cash, raakt snel uitgeput bij dergelijke trips. Soms vergeten we wat er in onze eigen achtertuin te rijden is.
En het gras is altijd groener bij de buren. Kun je nagaan hoe groen het gras is rondom het Drielandenpunt...
- Inpakken - wegwezen. Want je eigen fiets rijdt toch het lekkerst.
Je fiets in het vliegtuig meenemen is helemaal niet moeilijk. Je moet `m vooral goed inpakken. Dat kan met behulp van wat simpele grepen en onderdeeltjes. Moet je lowbudget, koop dan een fietstas. Moet je no-budget, vraag dan - met een doos gebak in je handen - om een oude fietsdoos bij de plaatselijke mountainbikedealer. Verder is een rol bubbeltjesplastic, een bosje tie-wraps en een rol verhuistape noodzakelijk.
Dikte 84 pagina`s.
